attersee

Bergmeerduiken Attersee Oostenrijk, op hoogte de diepte in.
 
In 2013 met Pasen gedoken in de Walchensee en de Starnbergersee. Omdat Pasen toen vroeg viel en de lente niet wilde komen resulteerde dit in vorst, sneeuw, en water van 3-4 graden. De duikstekken zelf waren niet altijd makkelijk toegankelijk: touwen nodig, 50km rijden voor een vulstation, parkeerverboden, enz. Toch prachtige duiken daar gemaakt. In 2014 wilden we wel weer gaan bergmeerduiken. Prachtige brochures met omschrijvingen van duikstekken in de Attersee konden gratis meegenomen worden van de duikbeurs 'Boot'.  En dus zou het dit jaar de Attersee worden. Pasen valt ook 3 weken later dan in 2013, dus helemaal perfect.  1 groot verschil met het jaar ervoor: dit keer zou ik ook met een rebreather duiken. Vorig jaar ben ik vanwege een aantal diepe duiken tot 110-112m diepte tegen de limieten van het oc duiken aangelopen en tja, wil je dan meer, dan moet je toch naar een rebreather kijken, en zodoende dus met rebreather duiken begonnen. Dus nu zou de rebreather mee naar de Attersee. Als het dan ook nog mogelijk blijkt om je mod3 cursus (full trimix ccr) af te ronden is dat helemaal mooi.
 
Goede vrijdag op pad.  's middags bij aankomst direct even bij een duikschool de 'Arge-tauchen' kaart gehaald voor 15 euro. Dit is de duikvergunning die volgens de verhalen verplicht is. Daarna even bij een paar duikstekken gekeken. Het doet een beetje denken aan Zeeland: parkeerplaatsen, beschrijvingen van de duikstek op goed leesbare borden en vaak nog wc's ook. In de omgeving schijnen diverse 24uurs vulstations te zitten die netjes genoemd worden in de gratis folder waarin ook alle duikstekken beschreven staan. Kortom, duikers zijn hier welkom.
 
We zijn hier dus een week en willen proberen 2 duiken per dag te maken. 's morgens extreem diep en 's middags relaxed. De maximale duiktijd van onze diepe duiken willen we vanwege de watertemperatuur (8-9 graden aan de oppervlakte) beperkten tot maximaal 120 minuten.  Mijn laatste 2 duiken voor mijn cursus worden op de zaterdag en zondag na aankomst gepland en uitgevoerd. Tussendoor duiken we dan ook nog. En dan blijven er nog 5 extra duikdagen over om de dag zelf in te delen.  Ons doel is deze week flink diep te duiken. En dat lukt gelukkig ook. De bodemtijden blijven kort vanwege de kou, anders gaan we over die 2 uur duiktijd heen. Het lukt ons 1 keer om 124m te halen, maar dan moeten we ook meteen weer terug omdat het 12 minuten duurde om daar te komen. Toch was dit een enorm mooie duik. De mooiste duik was echter enigszins wat 'ondieper', 105m. We maken deze duik op de dinsdag. De zon schijnt, en het is warm genoeg om in t-shirt te lopen. De duikstek wordt 'Schwarze Brücke'.  Dit is een beetje een beladen duikstek. Op de kleine parkeerplaats (2 auto's) staat een gedenkteken compleet met waxinelichtjes voor alle overleden duikers. Elk jaar komen hier op deze stek een paar duikers om het leven. Veelal door dommigheid volgens de lokale duikers (te diep met enkele fles op lucht).
 
 
Maar er zijn ook wel technische duikers om het leven gekomen. Waarom juist daar? Niemand die het uit kan leggen. De steile wanden zijn hier minder steil dan bijvoorbeeld bij duikstek 'Ofen'.
We hebben voor deze duik 3 stages per persoon mee als bailout, voor het geval er met de rebreathers iets mis gaat.  In mijn diluent heb ik een 9/72, dus 9% zuurstof en 72% helium. Last van stikstofnarcose zou ik niet moeten hebben op deze dieptes. Volgens een aantal duikers die hier bekend zijn moeten we rekening houden met toch stukjes zwemmen om 100m diepte te halen. Eigenlijk moeten we eerst 5 minuten aan de oppervlakte naar rechts zwemmen voor we aan onze afdaling beginnen. Maar daar hebben we weinig zin in, dan gaat het maar van onze bodemtijd af. We beginnen dus onze duik direct voor de instap en gaan dan naar rechts. Echt heel steil is het hier niet, maar ook absoluut niet vlak. Dan volgt er een stukje echte 'Steilwand' en dan weer een stukje 'Halde'. Overal liggen bomen, soms compleet met wortels. Het zicht is er enorm goed. Dan opeens komen we een hele oude auto tegen op 90m. Een echte oldtimer.

 
 
Maar ja, we zijn op weg naar beneden, dus eerst naar beneden en hopelijk op de terugweg nog tijd om dit autowrak beter te bekijken. Rond de 105m liggen enorme bomen. In het heldere maar absoluut donkere water geven ze een sinistere indruk. Met de rebreathers is het ook enorm stil. Ik hoor af en toe een 'kliong' van mijn stages tegen elkaar, maar geen bellen zoals met oc duiken. Echt heel mooi. Er liggen een paar bomen waar je onderdoor zou kunnen, maar ik durf dat op 105m toch niet te doen. Af en toe kom je oude vislijnen tegen en als er iets is wat je op deze diepte niet wilt is dat vast komen te zitten. 1 minuut meer bodemtijd is 8 minuten meer decotijd, dat wil je hier niet hebben, en stress omdat je vast zit al helemaal niet. We zwemmen er dus overheen. Af en toe schiet er een visje weg. Dan geef ik aan bij m'n buddy dat ik graag terugwil, want dan kunnen we op die 90-92m die auto nog goed bekijken.
Dat besluiten we te doen.  Het is geen scheepswrak, maar toch wel bijzonder. Helaas werkt de filmcamera van mijn buddy niet, de magneetschakelaar weigert dienst. Dus geen beelden van onze diepe duiken. Ondertussen begint  de kou ook door te dringen. Je ziet op deze diepte ook goed dat het neopreen van je handschoenen gewoon dun wordt door de waterdruk. Dat gebeurt natuurlijk ook met mijn 10mm dikke cap op mijn hoofd, maar ik voel gelukkig geen kou op mijn hoofd.
Op 82m is het nog volledig donker, maar ik besluit om bij de wand eens goed omhoog te kijken. Ik kan niet zeggen dat ik echt daglicht zie, maar ik zie een klein stipje van de zon. Gaaf, daar moeten we dus veilig naar terug zien te keren.  Gaaf. Op 80m diepte komen we nog een enorme puitaal tegen. Nog 80 minuten tot de oppervlakte. We zwemmen onze stops langs de wanden. Tot aan de laatste stop op 6m gaan we verder naar rechts. Op 12m is het water weer 6 graden. Je voelt dat echt. Onze 6m stop is een zwem van een 45 minuten en dan zwemmen we gewoon weer terug naar de instap, geen saai hangen hier. Het water is nu een 8-9 graden en dat voel je ook echt. We zien nog diverse puitalen. Een tweetal forellen komen ook nog langs, helaas maar kleintjes. Na 114 minuten komen we boven. Een heerlijke duik. Het zonnetje schijnt, dus na de duik ruimen we alles in alle rust in ons t-shirtje weer op. Geen problemen gehad met de rebreathers, dus de bailoutgassen kunnen weer gebruikt worden voor een volgende duik. Tijd voor een 'Pommes mit Schnitzel'.
Later in de week doen we deze duik nog een keer over, we halen dan 106m en genieten weer van de bomen en de oldtimer onder water.

 
 
De Attersee is een bergmeer op een 600m hoogte. Er zijn 21 duikstekken waarvan duidelijke beschrijvingen te vinden zijn, veelal met nette parkeerplaatsen, goede trappen als instap en soms nog met wc of bankjes. Het duiken is voor alle niveaus. Je kunt er dus echt diep zoals wij gedaan hebben, maar dit hoeft niet. Op sommige stekken zijn objecten voor duikers afgezonken. Vullen is geen probleem en veel pensions hebben mogelijkheden om je duikspullen te drogen. De omgeving is prachtig.
De Mondsee ligt maar 2km van de Attersee en ook hier kun je duiken. Maar wij hebben dit niet gedaan.
De Gosausee stond wel op ons lijstje, maar helaas geldt hier een duikverbod tot 1 mei.
Tussen de duiken door kun je in de zomer gaan zwemmen (het water wordt een 20 graden aan de oppervlakte), of wandelen. Een korte wandeling naar de 'Nixenfall', een waterval is leuk. Je gaat hier niet de hoogte in, dus prima te doen na het duiken.
Vullen is geen probleem. Wij vulden onze gassen bij 'Under Pressure' in  Weyregg. Hier kan alles gevuld worden, lucht, nitrox (partieel blenden) en trimix.  Wil je iets bijzonders, dan kun je ook nog in de Traun gaan duiken of snorkelen. Duikscholen organiseren tripjes hiervoor.