Oostenrijk en Kroatie

Het plan was dit keer 3 dagen duiken in de Attersee en 3 dagen duiken in Kroatie.

Sinds januari duik ik dus met een rebreather en mijn buddy duikt er al langer mee. Het is niet dat ik niet meer oc duik ( in Nederland is dat ongeveer 50-50), maar voor lange diepe duiken vind ik een rb erg fijn.

Het plan was dus om eerst 3 dagen langs de steile wanden in de bergmeren Attersee en Traunsee te duiken.

De eerste duikdag is het plan om 2 'verkenningsduiken' te maken. We willen graag naar de 130m en we willen kijken wat de meest geschikte plek is. Duikstek 'Ofen' in de Attersee of 'Löwe' of 'Madonna' in de Traunsee komen in aanmerking als potentiele kandidaten. Op duikstek 'Ofen' heb ik al eerder gedoken, daar is de 130m haalbaar. Maar de wanden in de Traunsee moeten nog net wat steiler en reusachtiger zijn, dus we willen daar ook kijken. Ook willen we deze 2 duiken gebruiken om te voelen of alles goedzit met de 4 stages die mee zullen gaan per persoon naar de 130m. Ik duik in koud water altijd met 3-vingerwanten en mijn buddy heeft droogpakhandschoenen. Dit is ook net weer allemaal wat lomper, dus 2 verkenningsduiken zijn mooi om hier weer even aan te wennen. De eerste duik wordt in de Attersee.  We maken een mooie duik naar 92m met een bodemtijd van 20 minuten. Het zicht is overal goed, hoewel het wel een stuk minder is dan de 30-40m die er in april was. We halen nu een 5-8m aan de oppervlakte tot een 20-30 op diepte. Tijdens de opstijging kijk je tegen enorme wanden omhoog, dan voel je je enorm nietig. Mooie duik. Daarna rijden we naar de supermarkt voor wat inkopen en dan door naar de Traunsee. Bij 'Madonna' kunnen we niet parkeren, dus dan valt die stek af. Bij 'Löwe' vinden we een parkeerplek hoewel we vermoeden dat we er officieel niet mogen staan. Deze duik spreken we af om tot 75m te gaan. Het zicht is de eerste 6m slecht, 1-2m. Dus eigenlijk weet ik direct dat deze stek afvalt omdat de 6m stop een stop is waar je de meeste tijd door zult brengen. En dan zie ik graag nog wat. Onder de thermocline is het zicht beter, maar het haalt het niet bij het zicht in de Attersee. De wand is inderdaad deels overhangend zoals omschreven, maar door het mindere zicht valt de grootsheid minder op. Op 75m houdt de wand ook op. Of we zitten net niet goed (deze wand moet volgens de beschrijving tot ver over de 120m doorlopen). Bij 'Ofen' weten we dat er wat 'Stufen' inzitten. Al met al geen verkeerde duik, maar we zijn het er beiden over eens dat we de 130m in de Attersee gaan proberen. Materiaal lijkt allemaal in orde.

's Avonds bespreken we nogmaals het plan voor de 130m. We spreken af dat we in 15 minuten op 130m moeten zijn. Lukt dit niet, dan wordt het omkeren. 4 stages per persoon gaan mee, zodat we elk voor onszelf genoeg gas hebben om in een noodgeval oc boven te komen. Als er een reden is om met spoed om te keren, dan zullen we geen tijd verspillen met opstijgen totdat we op 80m zijn. Hier zit dan een gasswitch in geval van oc-bailout. We werken een plan uit. Hoewel een diluentswitch naar een offboard diluent je een kortere deco oplevert (10 minuten winst) spreken we af dit niet te doen. Het maakt de duik extra complex.

De volgende morgen vullen we de rb's met nieuwe sofnolime, checken alles extra en rijden naar de duikstek. In alle rust laden we uit. Als diluent is gekozen voor een erg arm mengsel zodat je je met afdalen geen zorgen hoeft te maken om een hoge PO2. Poormansmix 6/72 (heliair). Onder water snel een bubblecheck en gaan. Afdalen gaat voorspoedig en net binnen de 12 minuten bereiken we de 130m. Dus we keren om en gaan lekker genieten van hoe klein we zijn langs de enorme wand.

De volgende dag gaan we naar Schwarze Brücke. Hier ligt op 90-92m een oldtimer en op 105m allemaal bomen. De oldtimer weet ik dit keer niet te vinden (de vorige keren zwom ik er automatisch tegenaan en nu niet????), maar de bomen wel. Op deze diepte doen ze spooky aan. We kijken rustig wat rond en daarna gaan we terug. 2 uur duiktijd. 106m. diepte.

Dan is het tijd voor een dagje cultuur. Dus we doen Ljubjlana aan. De hoofdstad van Kroatie. Mooi centrum, prachtig weer. Maar toch merk ik dat mijn interesse in cultuurreizen verminderd is sinds ik ben gaan duiken. Hiervoor deed ik het geregeld.  Het is niet dat het niet leuk meer is, maar het is toch anders dan eerst. Ljubjlana is een mooie stad met een mooi centrum. We vinden een kamer in een soort hostel met gedeelde badkamer. De eigenaar is een man van 73. Alles doet beetje ouderwets aan, maar het is gewoon netjes en schoon. Eerst ga ik een paar uur alleen op pad, mijn buddy wil graag een beetje uitrusten. We zitten 2,7km van het centrum. Een wandeling door het bekende Tivoli park en dan door naar het centrum en ik beklim de heuvel waar een kasteel staat. Daarna maken m'n buddy en ik zo ongeveer hetzelfde rondje nog een keer. Maar nu bezoeken we een kathedraal en een Grieks-orthodoxe kerk. We eten een pizza aan de rivier. De musjes zijn zo brutaal dat ze uit de hand willen eten. Leuk. Verder hebben ze hier de ov-chipkaart ook uitgevonden en het werkt perfect. 1.20 euro voor een ritje, onbeperkt aantal overstappen binnen 90 minuten. Dus geen gedoe van vergeten uit te checken.

Dan gaan we door naar Kroatie. Een ritje van 2.5 uur vanaf Ljubjlana. In de middag komen we aan. Helaas is het weer de volgende dag slecht met veel wind waardoor we alleen op de Lina kunnen duiken. Dus dat gaan we dan maar doen.

We maken 2 duiken van 85-90 minuten op de Lina, 55m max. Het is een vrij open wrak. Weinig vis, zicht is goed. Omdat het wrak van 28m tot 55m diepte loopt kun je mooi lang op het wrak vertoeven. Hier maken we dan ook gebruik van. De boeg is nog intact en erg mooi. Ik zie echter aan de achterkant voor het eerst in m'n leven een zonnevis in levende lijve, zwemmend en niet in een viswinkel. Leuk. Helaas is de vis het niet eens met mijn camera en draait steeds weg waardoor ik niet het ultieme shot heb kunnen maken. Maar ik heb tenminste iets.

De volgende dag kunnen we 2 ondiepere wrakken doen, de Varesa op 43m en de Guiseppa Dezza op 36m max. Ook hier weer 2 duiken van 90 minuten. Op deze 2 wrakken zit veel vis, geen grote exemplaren, maar wel veel klein spul. Bij de Varesa stroomt het aan de oppervlakte behoorlijk. Bij het wrak zelf is er amper stroming. De tweede duik is op de Dezza, hier is het zicht slecht, maar een metertje of 5-8. Dit is weinig voor hier. Het wrak stelt ook niet zo veel voor. Kanon, wat verwrongen staal, maar niet echt heel mooi, wel . Wel veel vis. Maar geen grote vissen helaas.

De laatste duik wordt een lange duik op de SS Vis. We willen een duik maken van bijna 3 uur. Met een bodemtijd van 60 minuten. Ik ben in dit geval erg blij met mijn rb. Een ander team bestaande uit een tech2 duiker met D18 en een ccr duiker (mixed team dus) willen 2.5 uur duiktijd hebben en die D18 ziet er niet aantrekkelijk uit. Ik zit alleen met stages voor bailout, maar die rb weegt voor een duik naar 6m net zo veel als voor een duik naar 100+m.

Het wordt een prachtige duik, eentje in mijn top 10. Aan de oppervlakte stroomt het behoorlijk. Maar eenmaal onder water is het te doen. We gaan eerst naar de achterkant naar de schroef. Daar doet het wrak erg spooky aan. Enorme netten hangen er over. Daarna gaan we naar het achterdek en gaan het wrak in. Het wordt een prachtige kruipdoor-sluipdoor duik. En dan opeens: Ik zie een pijpbeen. Sein mijn buddy en we kijken verder. Een skelet. Ik zie ribben, een deel van het gebit, en de heupen. Na 59 minuten zijn we bij de ankerlijn en is het tijd voor de opstijging. De tijd was nog te kort, maar we zullen nog een lange deco hebben. Na bijna 3 uur steken we ons hoofd weer boven water. Nu nog aan boord komen, want het stroomt behoorlijk. Gelukkig worden we geholpen waardoor het prima te doen is.

Helaas zit de vakantie er nu op. We maken in de haven de spullen schoon. En daarna gaan we op pad voor een overnachting in Salzburg. De dag erna door naar huis.