Dorothea Quarry

Na een aantal duiken in Cornwall werd de reis doorgezet naar Wales. Via Chepstow zou er op zondag 15 juni gedoken worden in Dorothea Quarry in Nantlle, Noord-Wales. Het werd vroeg opstaan, want het was nog 2 uur met de auto. De rebreathers waren de dag ervoor al klaargemaakt. De rit met de auto was al prachtig. Deels langs de kust, en deels door de heuvels van Wales.

Dorothea Quarry is een duikstek in Engeland waar officieel niet gedoken mag worden. Het is een oude leisteenmijn waar al diverse duikongevallen gebeurd zijn. De stek is echter enorm populair. Elke dag wordt er gedoken en hoewel dus officieel verboden zijn diverse markeringen boven water aangebracht om de interessante plekken te kunnen vinden. Er is zelfs een handige trap gemaakt om makkelijk in het water te gaan.

Mijn buddy is een duiker die in Engeland woont en deze mijn al diverse keren bedoken heeft. Ons plan zijn de overhead tunnels in deze mijn.  De diepste ligt op 103-108m. Verder zijn er dus tunnels op 21m, 57 en 88m. Omdat we met rebreathers zijn willen we direct vanaf de instap onder water naar de eerste tunnel op 88m diepte zwemmen. Deze moeten we dan door en dan komen we na een stukje in open water bij de ingang van de tunnel op 103m diepte. Als er wat misgaat is tussen de 88m tunnel en de 103m tunnel opstijgen naar de oppervlakte mogelijk.

Met een normale auto is met moeite bij de mijn te komen, de weg is uiteraard niet onderhouden en 1 gatenkaas. Het laatste stuk naar het water moet heuvel af gelopen worden (en na de duik dus weer heuvel op). Je zit hier echt in the middle of nowhere. Er is zelfs geen telefoonbereik.

We brengen de spullen naar het water, incl. voor de zekerheid ook maar zuurstof. We zijn overigens niet de enigen die dat doen. Engelsen zijn over het algemeen vriendelijk en als ze ons vragen naar het duikplan krijgen we nog wat tips mee zoals hou daar en daar rechts aan.

Dan zijn we klaar voor de duik. Op een paar meter diepte nog even een bubblecheck en we zwemmen op 210 graden uit. Hier moeten we uiteindelijk 2 stalen kabels tegenkomen. Het zicht in Dorry kan wisselend zijn, maar is nu echt goed. En ja, we vinden de stalen kabels. Deze vervolgen we en dan komen we op 88m in een put met allerlei oude werktuigen. Hier ergens moet een grote tunnel zitten waar we doorheen moeten. We zwemmen rond, maar zien geen tunnel. Het ligt niet aan het zicht, want het water is kraakhelder. Na 2 minuten gaat er door me heen dat we mogelijk dus niet de 100m tunnel meer in kunnen omdat we hier te veel tijd kwijt zijn. En ja, dan vinden we de tunnel. Deze tunnel werd gebruikt door vrachtwagens en is dus heel ruim. Aan het einde van de tunnel zien we inderdaad een gebouw staan aan de rechterkant zoals verteld was. Hier gaan we niet in, want dat zal te veel tijd kosten. We gaan om het gebouw heen en dan rechtsaf de diepte verder in. De ingang van de tunnel op 103m vinden we ook. Deze tunnel is echter erg nauw, je moet achter elkaar zwemmen en loopt na een 50m dood. De bodem  bevat veel zand, dus kans op siltout als je de bodem raakt. Er ligt geen lijn, dus die moeten we zelf meenemen. Er is tijd om de tunnel even in te gaan. Er is een bord waarop je je naam en de datum van de duik kunt schrijven en dat gaan we proberen te doen. Helemaal naar het einde van de tunnel komen we niet, dit vanwege te weinig tijd. Helaas schrijft het potlood wat aan het bord hangt niet meer. Een potlood van m'n wetnotes pakken kost al snel incl. schrijven 1-2 minuten en dat is op een diepte van 106m net even te veel. Ik heb een spool in m'n handen, mijn lamp, en heb geprobeerd te schrijven. We besluiten dat het gewoon genoeg is, dan maar geen namen op het bord. Je deco loopt hier erg snel op en we moeten nu een keuze maken: nu omkeren en via de 88m tunnel terug en dan naar de 57m tunnel of hier de namen opschrijven en in het blauw omhoog en niets zien. We kiezen voor terug via de tunnel. Dus geen namen opschrijven. We gaan deze diepe tunnel weer uit en zwemmen naar de grote tunnel. Daarna stijgen we op tot onze eerste decostop op 60m diepte. De ingang van de tunnel op 57m weten we te vinden, maar we gaan er niet meer in. Deze tunnel is erg nauw is er gezegd, en we hebben nog genoeg deco te gaan. We zien onderweg weer diverse werktuigen.

Na een 55 minuten duiktijd begin ik het koud te krijgen. Ik heb nog meer dan 2 uur deco te gaan. Maar we zitten ondertussen al op 30m diepte en dat betekent dat het water al wel vrij snel op gaat warmen. Dat merk je ook. Als het water weer 6 graden is denk je al van 'lekker'. De 6m stop is lang, maar we hebben het niet meer koud. Bij de instap liggendiverse oude auto's, en we besluiten om gewoon rond te zwemmen. Met nog ongeveer 10 minuten deco te gaan komen we weer terug bij de auto's. Hier wachten we dan maar. Wat baarsjes komen langszwemmen.

En dan zit de duik er op. Het smaakt naar meer. Voor mij zit dat er helaas niet in. Morgen de boot terug vanuit Hull. Eerst nog in alle rust alles opruimen. Dat wordt flink sjouwen, want alles moet de heuvel weer op. Andere duikers vragen naar hoe de duik was en hoe we gezwommen zijn. De mentaliteit lijkt hier anders te zijn, vriendelijker. Op de terugweg willen we nog even kijken bij een andere mijn. Helaas lukt het niet om er met een gewone auto te komen. Dus we genieten gewoon van het uitzicht op de heuvels en gaan dan weer terug. Nog even bij zee gekeken, en dan is het echt terug om de rb's schoon te maken. Helaas.  Maar duiken in Engeland, zowel Cornwall als hier in Wales in 'Dotty' is erg mooi.